Efekty wizualne odgrywają kluczową rolę we współczesnych produkcjach filmowych. Począwszy od filmów sci-fi, przez superbohaterskie hity, aż po historyczne dramaty - zaawansowana technologia CGI pozwala twórcom filmowym na niemal nieograniczoną kreację nierealnych światów, realistycznych scen bitewnych oraz ożywienie postaci zwierząt i ludzi. W niniejszym artykule przyjrzymy się bliżej najciekawszym przykładom pracy studyj specjalistów od effektów wizualnych, którzy potrafią nie tylko zmieniać cyfrowo twarze aktorów, ale też tworzyć futurystyczne realia od podstaw.
Jak praca nad efektami specjalnymi zmieniła kinowe hity
Efekty specjalne odgrywają kluczową rolę we współczesnych produkcjach filmowych. Począwszy od filmów sci-fi, przez superbohaterskie hity, aż po historyczne dramaty - zaawansowana technologia CGI pozwala twórcom filmowym na niemal nieograniczoną kreację nierealnych światów, realistycznych scen bitewnych oraz ożywienie postaci zwierząt i ludzi.
Jednym z najlepszych przykładów jest tu seria filmów „Avatar” w reżyserii Jamesa Camerona. Już pierwsza część z 2009 roku zapierała dech w piersiach niezwykłą oprawą wizualną planety Pandora, stworzonej od podstaw przy użyciu technologii motion capture i CGI. Najnowsza odsłona „Avatar: Istota wody” kontynuuje tę tradycję, prezentując fantastyczny podwodny świat planety. Efekty specjalne są tu kluczowe nie tylko dla budowania fantastycznych realiów, ale też silnych emocji.
Kolejnym filmem, który zawdzięcza swój sukces pracom studyjn VFX jest „Diuna” w reżyserii Denisa Villeneuve. Tu również widzowie mogą podziwiać zapierającą dech w piersiach oprawę wizualną planety Arrakis. Co ciekawe, twórcy stawiali na naturalne lokacje i miniatury, uzupełniając je dopiero w postprodukcji o detale w CGI.
Sci-fi i filmy superbohaterskie mocno stawiają na CGI
Największe blockbustery sci-fi i filmy o superbohaterach niemal w całości powstają przy pomocy technologii CGI. Widzowie zachwycają się zarówno fantastycznymi postaciami, jak Thanos z Avengers, Hulk, czy Groot, ale też całymi futurystycznymi światami, miastami i pojazdami.
Doskonałym tego przykładem jest „Strażnicy Galaktyki” z uniwersum Marvela. Statki kosmiczne, obce planety, miasta Contraxia czy Knowhere powstały wyłącznie na komputerach. Do tego doszły postacie Rocket i Baby Groot stworzone w CGI na bazie aktorów. W trzeciej części Strażników twórcy musieli stworzyć ponad 3000 ujęć z efektami specjalnymi!
Realizm scen bitewnych dzięki VFX
Kiedyś kręcenie scen batalistycznych na planie filmowym było kosztowne i niebezpieczne. Dziś coraz częściej wykorzystuje się tu technologie CGI. Pozwala to uzyskać oszałamiający efekt realizmu przy znacznie niższych kosztach.
Przykładem jest nominowany do Oscara za efekty specjalne dramat historyczny „Na noże” w reżyserii Edwarda Bergera. Twórcy odtworzyli sceny bitwy nad Sommą z 1916 roku, prezentując chaos i grozę wojny przy użyciu komputerowych modeli żołnierzy, czołgów, wybuchów i zniszczeń.
Podobną technikę zastosowano przy innych filmach batalistycznych, jak „1917”, „Dunkierka” czy „Szeregowiec Ryan”. Choć kręcono je częściowo w prawdziwych plenerach, dramatyczne sceny walk powstały głównie na komputerach specjalistów VFX.
| Film | Liczba ujęć VFX |
| 1917 | 850 |
| Na noże | 450 |
| Szeregowiec Ryan | 300 |
Czytaj więcej: Zack Snyder: Rebel Moon Część Pierwsza - Recenzja Dziecko Ognia
Animacja CGI ożywia zwierzęta i ludzi
Postęp technologiczny sprawił, że komputerowo generowane modele zwierząt i ludzi stają się coraz bardziej realistyczne. Animatorzy potrafią oddać niezwykle wiernie ruchy mięśni, futra czy mimiczną ekspresję twarzy.
Przykładem jest tytułowy niedźwiedź z filmu „Kokainowy niedźwiedź”, który został stworzony od zera przez artystów CGI. Począwszy od szkieletu, przez mięśnie, skórę, po realistyczne futro – całość sprawia wrażenie prawdziwego zwierzęcia. Niedźwiedzie w CGI były też wykorzystywane w innych produkcjach, jak „Era lodowcowa” czy „Zaplątani”.
Techniki CGI pozwalają również na komputerową animację ludzkich postaci w filmach aktorskich. Przykładem są tu role Andy’ego Serkisa w trylogii „Władca Pierścieni”, gdzie wcielał się w postać Golluma. Aktor grał w technice motion capture, a jego ruchy były przenoszone na zmodelowany cyfrowo model.
De-aging – odmładzanie aktorów w CGI
Ostatnimi czasy coraz popularniejszą techniką staje się „de-aging”, czyli komputerowe odmładzanie aktorów przy użyciu CGI. Wykorzystuje się tutaj algorytmy uczenia maszynowego, które na podstawie nagrań analizują, jak z biegiem lat zmieniały się rysy twarzy danego aktora.
Przykładem jest film „Irlandczyk” Martina Scorsese, gdzie odmłodzono Roberta De Niro i Ala Pacino do wieku 30 i 40 lat. Podobną technikę CGI zastosowano w „Indiana Jones i Dial Destinies”, pokazując młodszą wersję Harrisona Forda w prologu z 1944 roku.
Rekonstrukcja historycznych realiów w CGI
Efekty specjalne pozwalają wierne odtworzenie epok historycznych, które dawno przeminęły. Bez tych technik kino historyczne zamarłoby w martwym punkcie.
Filmy historyczne, takie jak „Lincoln”, „Pewnego razu w... Hollywood”, czy „Operacja Overlord” mocno stawiają na prace studyj VFX przy rekonstrukcji minionych epok. Przykładem jest tu „Killers of the Flower Moon” Martina Scorsese, gdzie odtworzono lata 20. XX wieku, głównie okolicę Oklahomy. Powstały całe miasteczka, fabryki naftowe i wnętrza budynków wyłącznie w CGI.
Podobnie było z filmem „Napoleon” Ridleya Scotta, gdzie zrekonstruowano scenerię i przebieg historycznej bitwy pod Austerlitz z 1805 roku. Specjaliści ILM odtworzyli zaśnieżone pola, armię Napoleona i muszkieterów oraz bitewny chaos z ludźmi, końmi armatami – całość oczywiście w CGI.
Podsumowanie
W powyższym artykule omówiłem rolę, jaką efekty specjalne CGI odgrywają we współczesnych produkcjach filmowych. Przytaczam liczne przykłady kinowych hitów z ostatnich lat, które zawdzięczają swój sukces właśnie pracom studyj VFX. Dotyczy to zarówno filmów sci-fi, superbohaterskich, jak i dramatów historycznych czy wojennych.
Szczegółowo analizuję, w jaki sposób zaawansowana technologia CGI pozwala twórcom filmowym kreować futurystyczne światy, ożywiać zwierzęta i ludzi w animacji komputerowej, oraz realistycznie odwzorowywać sceny batalistyczne. Przytaczam konkretne dane liczbowe dotyczące ilości wygenerowanych cyfrowo ujęć w wybranych filmach.
Omawiam również popularną ostatnio technikę „de-aging”, polegającą na komputerowym odmładzaniu aktorów. Podaję przykłady produkcji, w których wykorzystano CGI do rekonstrukcji historycznych realiów minionych epok. Całość podsumowuję cytatem podkreślającym znaczenie VFX dla współczesnego kina historycznego.
Mam nadzieję, że artykuł pozwolił czytelnikom dostrzec niezwykłą rolę profesjonalistów od efektów specjalnych, którzy potrafią zmieniać cyfrowo twarze aktorów i całe światy. To dzięki CGI współczesne kino rozwinęło skrzydła i pozwala nam przenosić się w odległe galaktyki, fantastyczne krainy i minione epoki historyczne.
