Szanghaj. Foto: Maja Korbecka Lately I won the opportunity to get the insider’s perspective on the Chinese cinema. I’m going to spend one year in Shanghai, trying to find out how film industry works here and what the local viewer’s attitude towards Chinese cinema is. Shanghai is possibly one of the most mythologized cities of[…]
Szanghaj. Foto: Maja Korbecka Szanghaj jest często postrzegany jako spełnienie orientalistycznych marzeń o bogatej i zdegenerowanej metropolii Wschodu. Jaki jest efekt zderzenia rzeczywistego miasta z jego wyobrażeniem ekranowym? Jak wskazuje Harry H. Kuoshu w swojej książce Metro Movies. Cinematic Urbanism in Post-Mao China, filmy skupiające uwagę na przestrzeni miejskiej to zjawisko ostatnich 20 lat. Jak[…]
Logo 33. Festiwalu Filmowego w Stambule Istanbul Film Festival na pierwszy rzut oka można uznać za ostatnią ostoję festiwali europejskich, ponieważ te przybierają formę dyskursu bardziej niż rytuału. Stambuł jako wzorcowe miejsce przecięcia szlaków oraz konfliktu między Europą i Azją dał mi możliwość przynajmniej chwilowego obrania punktu widzenia Innego.
Artykuł z cyklu –SZUFLADKA „KINO AZJATYCKIE”- (zobacz poprzednie) Xiyou (2013, reż. Tsai Ming-Liang) Podobno punkt kulminacyjny, który decyduje o tym, czy nadal będziemy oglądać dany film, nastaje około 20 minuty. Jeśli do tego czasu nie zidentyfikujemy się z bohaterami i fabułą, odbiór może być utrudniony czy wręcz bolesny. Co jeśli akcja filmu okazuje się być[…]
Artykuł z cyklu –SZUFLADKA „KINO AZJATYCKIE”- (zobacz poprzednie) Black Coal Thin Ice (2014, Diao Yinan) Konkurs główny Berlinale został w tym roku prawdziwie oblężony przez Chiny. Z dwudziestu filmów starających się o Złotego Niedźwiedzia, aż trzy były produkcjami chińskimi z obrębu kina gatunków. Jedno jest pewne – nie były to filmy, których można się było[…]
Artykuł z cyklu –SZUFLADKA „KINO AZJATYCKIE”- (zobacz poprzednie) Brata i siostrę (Bhai-Bahen, reż. G.P. Sippy, 1959) Czasami, niezależnie od odległości i różnic kulturowych, pewne zjawiska pojawiają się w kinie jednocześnie. Włoski neorealizm zainspirował wielu twórców, którzy nagle zdali sobie sprawę z perswazyjnej mocy autentyczności i wiarygodności na ekranie. Tę moc chętnie wykorzystała też kinematografia indyjska[…]
36 (2012, reż. Nawapol Thamrongrattanarit) Świadomość zachodniego widza, ze swym zamiłowaniem do stereotypu, tworzy gotowe obrazy, z których jeden dla wygody nazywany jest „Wschodem”. Jednak od czasu do czasu festiwale dają możliwość poznania kina danego kraju, wyłowienia go z ogromu kinematografii azjatyckiej. Tajlandia jest tego najlepszym przykładem.