Dla Niki Lindroth von Bahr jej filmy to współczesne bajki. Odwołanie do tradycyjnej formy gatunku literackiego pozwala wydobyć więcej warstw znaczeniowych. Analogia nie jest przypadkowa, ponieważ pozycje z filmografii szwedzkiej reżyserki łączy obecność zwierzęcych postaci, które wcielają się w ludzkie role. Na studiach uczyła się tworzyć lalki, rekwizyty i elementy scenografii. Pochodzi z artystycznej rodziny, lecz[…]
Psy towarzyszą nam już od tysięcy lat. Razem przemierzaliśmy niezbadane krainy, razem polowaliśmy, razem zakładaliśmy pierwsze osady. Z psami żyliśmy od zawsze. W starożytności, czy w średniowieczu, podczas wojen czy pokoju. Razem upadaliśmy i podnosiliśmy się. Z racji ich krótkiego jak na ludzkie normy życia, towarzyszyliśmy im również w ich ostatniej drodze. Same psy również[…]
Miasto walca, psychoanalizy i cesarstwa, które wydawało się, że będzie trwać wiecznie, balów, secesyjnej sztuki i klasycznej muzyki. Kiedyś wabiące widzów kinem przypominającym pocztówki z dawnych dobrych lat – filmy o cesarzowej Sissi, tragicznych kochankach z pałacyku Mayerling czy genialnych artystach. Później stopniowo stało się miejscem zimnowojennej gry i szpiegowskich potyczek, ale również przestrzenią oskarżeń[…]
Ludziom w czasach kryzysu może brakować środków do życia, ale kulturze tematów nie brak. Nie brak ich również artystom o zacięciu parodystycznym lub moralizatorskim, a właśnie gdzieś między tymi dwoma biegunami można znaleźć miejsce dla Opery żebraczej i jej kilku bardziej współczesnych odsłon. Kryzys w czasie, kiedy angielski dramaturg John Gay ukończył The Beggar’s Opera,[…]
Klasyczne Hollywood w szczytowym momencie było zdecydowanie jedną z najprężniej funkcjonujących kinematografii na świecie. To właśnie wtedy wykształcił się model, który po dziś po dzień staje się znakiem rozpoznawczym amerykańskiej fabryki snów – mianowicie jankesi tworzą najlepszą eskapistyczną filmową rozrywkę. Widzowie mogą przenieść się w świat fantazji, za pomocą musicali (Czarnoksiężnik z krainy Oz), horrorów[…]
Wystarczy przyjrzeć się bliżej dowolnym filmom z różnych okresów twórczości Alfreda Hitchcocka, by zauważyć, że scenografia i architektura pełnią w nich rolę równorzędną ze scenariuszem, odpowiednim aktorstwem i muzyką. Hitchcock, mistrz szczegółów i detali, przywiązywał nie tylko dużą wagę do lokalizacji swoich filmów – jak chociażby Szwajcaria w Człowieku, który za dużo wiedział (1934) czy[…]
Od samego początku, począwszy od braci Lumiere i D.W Griffitha, filmowcy starali się pokazywać lub kreować rzeczywistość. Wraz z rozwojem techniki oraz świadomości zarówno widzów jak i twórców kina, zaczynano poruszać coraz poważniejsze tematy społeczne i polityczne. Reżyserzy w swoich filmach często starali się odpowiedzieć na nurtujące ich problemy lub zwyczajnie pokazywali w nich swoje[…]
Fred Astaire, Gene Kelly, Judy Garland, Debbie Reynolds – wielkie aktorskie nazwiska złotego okresu Hollywood można wymieniać w nieskończoność. Jednak wszystkich łączy coś więcej niż wiarygodne oddanie emocji na wielkim ekranie. Wymienione persony potrafiły również fantastycznie śpiewać. O ile wówczas Fabryka Snów korzystała z tych umiejętności wyjątkowo często, tak od współczesnych wymaga się tego rzadziej.[…]
„Mam na sobie wełnę, ale nie jestem owieczką”[1] – mówi o sobie jedna z ikonicznych femmes fatales ostatnich kilkunastu dekad. Operowe wcielenie Cyganki jest obecnie najlepiej znane, ale paryska premiera dzieła Georges’a Bizeta wcale nie była sukcesem… Wręcz odwrotnie – w 1873 roku operę niemalże wygwizdano. Nie najlepsze wykonawstwo było tylko jednym z powodów. Chodziło[…]
Wraz z postępem technologicznym muzyka stała się nieodłącznym elementem filmu. Jej znaczenie wpływa również na popularność hollywoodzkich produkcji. Na tyle duże, że mogła ona swobodnie oddzielić się od filmu i zacząć funkcjonować osobno, będąc jednocześnie jego przedłużeniem poza salę kinową. Nie będę w tym tekście opisywał czy analizował historii rozwoju muzyki filmowej. Należy jedynie wspomnieć,[…]