Przekonanie, że rzeczywistość może stać się bardziej rzeczywista z pomocą inscenizacji, zdaje się, straciło na popularności. Podobnie i etnograficzno-antropologiczne eksperymenty, które wraz z rosnącymi możliwościami odkrywania świata wzdłuż i wszerz, nie stanowią współcześnie użytecznego środka poznawczego. Czy wobec tego szesnastomilimetrowa twórczość Mayi Deren i Jeana Roucha jest dziś jedynie przeterminowanym, archaicznym materiałem? Czy może w[…]

Mięso (2016, reż. Julia Ducournau) Jak przedstawić dojrzewanie, jeśli nie dramatem? Rozbuchana cielesność, nierozerwalnie związana z tematyką coming-of-age, zwłaszcza w dziewczęcych nastodramach manifestuje się body horrorem. Młodzi twórcy reinterpretują nieśmiertelny wzorzec „Carrie”, koszmar utraty kontroli, sprowadzając do groteskowych metamorfoz – z dziewczyny w syrenę, wiedźmę, a nawet amatorkę ludzkiego mięsa. Ciało w filmie, jak i w[…]