To my (2019, reż. Jordan Peele) Gdybym spotkał na ulicy Jordana Peele’a, to bym mu powiedział: „Hej, też bym chciał pośmiać się z Hanekego!” Pewnie nie zwróciłby na mnie uwagi, więc dodałbym za nim prowokacyjnym krzykiem: „Też uważam, że prawdziwy horror tkwi w zachodnim społeczeństwie!” Komik, reżyser i laureat Oscara za najlepszy scenariusz spogląda już jednak[…]
Eliza i Marcela (2019, reż. Isabel Coixet) Najnowszy film Isabel Coixet przenosi widownię w czasy, gdy związki homoseksualne były w Europie prawnie zakazane, edukacja dla dziewcząt stanowiła fanaberię, a kino jako narracyjne medium dopiero rozwijało się, opowiadając ckliwe, melodramatyczne historyjki. „Eliza i Marcela” miał być kinem społecznym, wyrażającym wsparcie dla legalizacji związków jednopłciowych. Coixet przeniosła na[…]
Green Book, reż. Peter Farrelly „Green Book” to film traktujący o problemie nierówności rasowej w Stanach Zjednoczonych w latach 60., za który odpowiada reżyser „Sposobu na blondynkę”, „Ja, Irena i ja” oraz dwóch części serii „Głupi i głupszy”. Na dobrą sprawę mógłbym zakończyć moją recenzję w tym momencie – konotacje uruchomione tym jednym zdaniem nie będą[…]
„Zimna wojna” Pawła Pawlikowskiego – polski kandydat do Oscara – została uznana za najlepszy film 43. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Niewątpliwie o tym filmie napisano już wszystko. W tegorocznym konkursach pokazano jednak kilkanaście premierowych tytułów, którym bacznym okiem przyglądali się nasi redaktorzy. Oto najlepsze tytuły tegorocznej Gdyni. 7 uczuć, reż. Marek Koterski Zeszłoroczny konkurs główny[…]
Czy Sebastianowi Fabijańskiemu (i Filipowi Bajonowi) powinno się odebrać prawo do uprawiania zawodu? Dlaczego „Dziura w głowie” Piotra Subottko to idealny kandydat na 90-minutową drzemkę? O czym krzyczy Andrzej Jakimowski? I wreszcie, dlaczego filmowe królestwo Krzysztofa Zanussiego stało się znoszone, tracące naftaliną, nieznośnie akademickie? Redakcja 16 mm przedstawia największe wpadki festiwalu w Gdyni. Kamerdyner, reż. Filip Bajon Zmierzch[…]
Małżeństwo Dereków „Myślę, że miłość i piękno to wszystko, co w życiu ważne” – te słowa Johna Dereka niezwykle celnie opisują to, czego widz może się spodziewać, sięgając po filmy wyreżyserowane przez niego w latach 80. Miłość i piękno stanowią dwa filary, na których opierają się obrazy twórcy z tamtego okresu: „Marzenia” (1974, premiera 1981),[…]
„Touche me not” w reżyserii rumuńskiej artystki wizualnej Adiny Pintille – śmiały eksperyment formalny zacierający granicę między fikcją a językiem dokumentu – zostało uznane za najlepszy film 68. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie. W tegorocznym konkursie pokazano kilkanaście tytułów, w ścisłym sąsiedztwie znajdowały się też propozycje sekcji Panorama, Forum, a także retrospektywy, którym bacznym okiem przyglądali się[…]
Czy oklaskiwana „Twarz” Małgorzaty Szumowskiej, sprowadza się do wulgarnych dialogów i wstawek komediowych rodem z filmów Patryka Vegi? Czy obecność Isabelle Hupper na ekranie może pogrąży filmowca reżysera w kiczu i banale? I wreszcie, czy spektakl nieuzasadnionej przemocy i pseudofilozoficznej papki w najnowszym filmie Kim Ki-duka można znieść na trzeźwo? Redakcja 16 mm przedstawia największe wpadki festiwalu[…]
Season of the Devil (2018, reż. Lav Diaz) Po umiarkowanych sukcesach na pobocznych sekcjach europejskich festiwali w pierwszym dziesięcioleciu XXI wieku, ostatnie lata stały się dla Lava Diaza triumfalnym pochodem. Najpierw przyszło zwycięstwo w Locarno w 2014 roku za film „Z tego, co było, po tym, co było”, następnie nagroda im. Alfreda Bauera na Berlinale[…]
Gra o wszystko (2017, reż. Aaron Sorkin) „Gra o wszystko”, czyli zeszłoroczny reżyserski debiut Aarona Sorkina jest wszystkim, czego mógł się spodziewać wierny obserwator dotychczasowej ścieżki kariery doświadczonego scenarzysty. Autor po raz kolejny sięga po biografię silnej, zdeterminowanej i dążącej do sukcesu jednostki, by stworzyć porywającą opowieść o wzlocie i upadku. Tym razem jest to historia[…]