Nienawiść, którą dajesz (2018, reż. George Tillman Jr)
Ulicami Garden Heights rządzą gangi, życie czarnoskórej społeczności toczy się w rytm piosenek Tupaca, a białe dzieciaki z dobrych domów omijają tę okolicę z daleka. Jak w soczewce skupiają się w niej problemy współczesnej Ameryki, a tytułowa nienawiść nie oszczędza nikogo.
Szesnastoletnia Starr Carter (Amandla Stenberg) dzieli swoje życie między dwa skrajnie od siebie odmienne światy. Dziewczyna przywdziewa maski i lawiruje między słonecznym ciepłem rodzinnego domu a chłodnym błękitem korytarzy dobrej szkoły, zdominowanej przez zamożną, białą młodzież. Pierwsze lekcje życia i unikania zbędnych niebezpieczeństw Starr otrzymuje już od najmłodszych lat, a zamiast Dekalogu potrafi wyrecytować z pamięci dziesięciopunktowy program Czarnych Panter, który od 1966 roku nie stracił na aktualności. Dziewczyna każdego dnia godzi afirmację własnej tożsamości z próbami dopasowania się do rówieśników, doświadczając przy tym rasizmu w wielu wcieleniach, najczęściej tych subtelnych, nieuświadomionych i przez to powszechnie akceptowanych.
Zwykła weekendowa impreza w sąsiedztwie niszczy wypracowaną przez Starr życiową równowagę i gwałtownie urywa to, co mogło być kolejną opowieścią o nastoletnich dylematach. Gdy na oczach dziewczyny z rąk policjanta ginie jej przyjaciel z dzieciństwa, staje się ona częścią walki o sprawiedliwość dla zamordowanego nastolatka. Jako jedyny świadek musi sama zdecydować, czy jest gotowa, by to jej głos stał się głosem rewolucji, a jej prywatny ból narzędziem w politycznej walce. Próby przepracowania traumy przez bohaterkę, uwiarygodnione wrażliwą kreacją Stenberg, splatają się z presją otoczenia, by opowiedziała się po właściwej stronie.
Nienawiść, którą dajesz (2018, reż. George Tillman Jr)
Napięcia na tle rasowym oraz wewnątrz lokalnej społeczności wychodzą poza granice Garden Heights i przenikają do mediów, internetu, a centrum miasta staje się polem bitwy. Sceny protestów szokują przede wszystkim głębokim osadzeniem w amerykańskich realiach – te same obrazy można zobaczyć co kilka miesięcy w CNN czy NBC, a towarzyszące im slogany nawiązują do prawdziwych przypadków policyjnej brutalności. Mimo takich chwytających za gardło scen, filmowi „Nienawiść, którą dajesz” nie udaje się uniknąć grubymi nićmi szytej retoryki i bezpośredniej werbalizacji morału, na wypadek, gdyby został on przedstawiony widzom nie dość dosadnie. Twórcy nie potrafili się również powstrzymać przed wpleceniem do filmu kilku scen rodem z produkcji Disneya dla nastoletniej publiczności, które kłócą się z powagą centralnego dla fabuły problemu.
Słowa „THUG LIFE”, nierozerwalnie złączone z postacią ważnego dla Afroamerykanów rapera, Tupaca, posłużyły za tytuł oraz główną inspirację dla filmu oraz jego literackiego pierwowzoru. Skrót rozwija się w sentencję, krótko podsumowującą sytuację czarnoskórych amerykańskich społeczności i dotykającego je nieprzerwanego łańcucha nienawiści: „The Hate U Give Little Infants F***s Everybody”. Mimo usilnych prób, jeden film nie jest w stanie zakończyć cyklu przemocy, ciągnącego się od dziesięcioleci. Może jednak stać się ważnym głosem w dyskusji o policyjnej brutalności i dyskryminacji rasowej, zwłaszcza dla ludzi młodych, którzy jak Starr wkraczają w dorosłość i wierzą, że zmiana jest możliwa.
Małgorzata Mączko
Nienawiść, którą dajesz (premiera – 25.01.2019)
USA 2018, 133′
reż. George Tillman Jr., scen. Audrey Wells, zdj. Mihai Malaimare Jr., prod. Fox 2000 Pictures, State Street Pictures, Temple Hill Entertainment, wyst. Amandla Stenberg, Regina Hall, Russell Hornsby, Anthony Mackie, Issa Rae, Common